ارزیابی عوامل مؤثر در توان‌مندسازی زنان روستایی شهرستان اصفهان

با توجه به حدود یک دهه تأکید بر رویکرد توان‌مندسازی زنان روستایی در برنامه‌های توسعه، هدف پژوهش حاضر سنجش توان‌مندی و ارزیابی عوامل تأثیرگذار اجتماعی ـ فرهنگی، اقتصادی و حمایتی در توان‌مندسازی زنان روستایی شهرستان اصفهان است. جامعة آماری زنان ساکن روستاهای شهرستان اصفهان بوده و حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 222 نفر تعیین و اطلاعات لازم با روش نمونه‌‌گیری طبقه‌‌ای ـ خوشه‌‌ای و پرسش‌نامة ساخت‌‌یافته گردآوری شد. در مرحلة پیش‌آزمون، 80 پرسش‌نامه به ‌‌طور تصادفی میان زنان روستایی توزیع شد و بر اساس روش آلکایر و فوستر، برای ارزیابی عوامل مؤثر در ناتوانی زنان روستایی از رگرسیون لجستیک استفاده شد. نتایج این روش نشان داد که با در نظر گرفتن 30 درصدی سطح آستانة ناتوانی، میزان و شدت ناتوانی در میان زنان روستایی به‌ترتیب، 28 و 45 درصد است. به عبارتی، 28 درصد زنان جامعة آماری در حداقل 30 درصد معیارها ناتوان و به طور متوسط شدت ناتوانی‌شان 45 درصد است. نتایج حاصل از مدل رگرسیونی نشان داد که تحصیلات، اشتغال، استفاده از رسانه‌‌های جمعی، روابط اجتماعی و شغلی، دریافت درآمد شخصی، سلامتی، حمایت‌‌های دولت، استفاده از انواع آموزش‌ها، باور به برابری جنسیتی و وجود صندوق‌‌های اعتباری تأثیر مثبت و معنی‌‌داری در توان‌مندی زنان دارد.